Van die dingen

Meestal begin ik een blogje te schrijven als ik getroffen door een gedachte of een grappige observatie. Ik ben maar begonnen met het bijhouden van deze gedachtes. Een van deze zinnen wordt het onderwerp van mijn nieuwe blogsel. Lezer, breng gerust uw stem uit.

Ik vraag me wel eens af of mijn kat me zou opeten als hij opgesloten zat, ik dood, en er was nergens iets anders te eten.

Ik vraag me wel eens af of ik de enige ben die, als ik in de auto zit en naar buiten kijk, fantaseer dat ik naast de auto met dezelfde snelheid beweeg en dan van object naar object moet springen om er niet tussen te vallen.

Ik vraag me wel eens af waarom ik mannen aantrekkelijker vindt wanneer ze een te-vaak-gewassen zwart T-shirt dragen met de naam van een rockband erop.

Ik vraag me wel eens af of gekke mensen weten dat ze gek zijn. En of ik dan zeker kan weten dat ik niet gek ben.

Ik vraag me wel eens af wie-of-wat er met mijn ‘middelpunt’ samenvalt als ik dood ben.

Ik vraag me af hoe ik, met mijn Telegraaflezende, Geert Wilders-stemmende ouders, zo’n linkse politieke voorkeur heb kunnen ontwikkelen.

Ik vraag me wel eens af waarom ik in alles zo middelmatig ben en hoe mensen met echte talenten dan zo goed zijn geworden.

Ik vraag me wel eens af of er websites bestaan die ontzettend interessant zijn waar ik het bestaan niet van ken.

Ik vraag me wel eens af of ik gelukkig zou kunnen worden als ik ergens alleen in de natuur zou leven.

Ik vraag me wel eens af of dingen als ‘midlife-crisis’ en ‘quarterlife crisis’ veroorzaakt worden door het feit dat we te veel tijd hebben om na te denken.

Ik vraag me wel eens af of ieder mens in essentie alleen maar met zichzelf bezig is.

Tja, van die dingen.