Zes seizoenen, 121 episodes, ongeveer 90 uur (!) aan beeldmateriaal, waarvan nu nog maar 4 episodes in het verschiet. LOST. Het einde is nabij van een TV-serie, voor sommigen de beste ooit gemaakt.
Vanaf dag 1 ben ik een enorme fan van LOST en ik ben niet de enige. Bomvolle discussiefora met de meest ver gezochte, soms briljante theorieën. Internet- en live vriendschappen zijn ontstaan dankzij LOST. Op Youtube zijn een handvol mensen wereldberoemd geworden door hun LOST recap-video’s en interpretaties van episodes (o.a. Seanie B, mr. James). Obees, kansloos en mensenschuw in het echt, als helden op internet onthaald.
Met mijn aan krankzinnigheid grenzende obsessie voor het ontrafelen van het Grote Mysterie heb ik al aardig wat uurtjes LOST op mijn netvlies staan en daarmee mag ik mezelf met een gerust hart een professor in de Zinloze Samenzweringstheoretische Wetenschappen noemen. Steeds meer begon ik te geloven dat ik op Jacob’s list stond, dat ik beelden binnen krijg uit het parallelelle universum. Inmiddels heb ik er medicijnen voor gekregen en mijn psychiater vindt ook dat het steeds beter gaat.
Op het jaarlijkse Comic Con konden de schrijvers van LOST natuurlijk niet ontbreken. Het was schrijnend om te zien dat de TV-serie voor sommigen écht hun leven is. Fans die hele Dharma Initiative outfits hebben aangeschaft, LOST-kunst hebben gemaakt, weekenden met elkaar doorbrengen met DVD-marathons en rollenspelen. De wereld van LOST heeft plaats gemaakt voor de echte wereld. LOST-nerds hebben hun eigen humor. Kreten als ‘We’ll be your constant’ op het LOST-ontrafel-forum. Of bij een aankondiging van een reunie van een LOST-weekend: “We have to go back!”. Totaal niet grappig als je niet weet waar het over gaat, maar hey: geef de nerds die op internet wonen ook wat te lachen. Trouwens, geen kwaad woord over nerds.
Is het een laatste strohalm in een Amerikaanse maatschappijdie economisch aftakelt? De wens in een wereld te leven waar het materiële naar de achtergrond verdwijnt, je een nieuwe kans krijgt in een statusloze sociale omgeving ? Het is een universeel thema door jaren literatuur en filmgeschiedenis heen, maar Amerikanen zijn er vooral gek op als je het mij vraagt.
Om de pijn van het nadere Einde der Tijden enigszins te verzachten, heb ik verschillende ‘substitutes’ uitgezocht, waaronder Fringe, Flash Forward en “V”. Absolute aanraders overigens voor een ieder die wel een potje SciFi lust. Dus mensen die zich echt zorgen om me maken, ik heb wel een soort van back-up. Sterker nog, ik verkies een aflevering Flash Forward inmiddels boven LOST. Wat wel grappig is om te vertellen dat deze drie series toch weer een gemeenlijkschappelijke deler hebben met LOST. Fringe wordt bedacht en geprocudeerd door J.J. Abrams, in Flash Forward komen we ‘Charlie’ en ‘Penny’ uit LOST tegen en in V speelt ‘Juliet’ de FBI-agent waar het allemaal om draait.
Deze drie acteurs komen in deze nieuwe series een stuk beter tot hun recht dan in LOST. De complexiteit van LOST, veroorzaakt door het grote aantal karakters en het steeds opnieuw opwerpen van conflicten tussen de (tijdelijke afsplitsingen) van eilandbewoners zorgt ervoor dat de acteurs te veel op pionnetjes op een schaakbord lijken. De diepte van de intermenselijke relaties zwolg steeds meer onder de zware complexiteit van het grootse mysterieuze verhaal. De verteltechniek met de flashbacks, flasforwards en het tijdreizen werd te intensief gebruikt. Dwangmatig wordt het mysterieuze nog mysterieuzer, cliffhanger werd op cliffhanger gestapeld en op een gegeven moment verlies je de grip op het verhaal. Het wordt steeds moeilijker je in te leven in karakters waarvan de motieven onduidelijk zijn.
Ook nu, in de laatste afleveringen merk je dat de conversaties afvlakken en dat de schrijvers zich uit angst hebben vastgeklamd aan het bedekken van de laatste onbeantwoorde vragen. “You wonna know who I am?” (ja, ja, ja, denk je als kijker...) “I am the one who is gonna get you off this island” (duh-huh). Ook hebben de schrijvers uit ellende maar een paar belangrijke karakters vermoord op de valreep, iets wat je na zoveel opbouw niet meer kan maken wat mij betreft.
Nevertheless, de fans blijven trouw en worden niet teleurgesteld, want alle missende puzzelstukjes worden opgepakt in dit laatste seizoen zodat het verhaal zich weer sluit. Jammer dat de schrijvers hier en daar een schaar en lijm hebben gebruikt voor de puzzelstukjes. Juist, mijn teleurstelling is groot. Voor de schrijvers van LOST een dikke KISS : Keep It Simple Stupid. Blij als ik straks verLOST ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten