Je verveelt je wel eens in de trein. Dus ga je maar uit meligheid vacature-omschrijvingen verzinnen...
Wegens langdurige afwezigheid van de vorige - zijn wij op zoek naar een nieuwe:
GOD (m/v)
Profiel: Alwetendheid is u niet vreemd, evenals het verrichten van wonderen op locatie. U bent een dagelijks aanspreekpunt voor 4 miljard mensen en hiermee de spil van onze organisatie. U grijpt in waar nodig, maar kan ook een paar duizend jaar een oogje dichtknijpen. Ook op oproepbasis.
Zelfmoordterrorist (m/v)
Ervaring niet vereist.
Bakkerij zoekt zaterdaghulp
Liefst geen koekenbakker.
Secretaresse (v)
Bij gelijke geschiktheid gaat onze voorkeur uit naar een blond wijf met dikke tieten.
Het blijf-van-mijn-lijf-huis is op zoek naar een nieuwe groepsleider.
We zoeken een doortastende collega met een hands-on-approach.
Koorddanseres (v)
We zijn op zoek naar iemand met een evenwichtige persoonlijkheid.
Advocatenkantoor "De verdraaide waarheid" zoekt een nieuwe Strafpleiter (m/v) .
Geweten niet vereist.
Lampenwinkel zoekt helder licht in de verkoop.
Doodgraver (m/v). We zijn op zoek naar een kandidaat met veel diepgang.
dinsdag 31 augustus 2010
zondag 22 augustus 2010
Pukkelpop 2010: een persoonlijke recensie
Deze blogpost werd mede mogelijk gemaakt door Hannah. Van de crowdsurfende zelfmoordenaar hebben wij overigens niets meegekregen.
Ze camping
Ik word wakker in mijn eigen tent (Goddank) op de tweede dag des Pukkelpops. Ik grijp naar mijn notitieboekje zodra mijn ogen open willen staan. Starend naar de laatste bladzijde blijk ik gisternacht in het donker over een oude tekst geschreven te hebben. Was ik dronken? Ik kan het me niet meer herinneren. Ja dus. Mijn tent is opgezet tussen het buitenhek en een looppad. Het gras is hier net breed genoeg voor één tent, ik heb dus alleen zijburen. Een zeer aangename bijkomstigheid, dacht ik. Maar de rust bleek hier nogal tegen te vallen. Aan de andere kant van het hek scheuren Pukkelpopkarretjes van het personeel voorbij en de plaatselijke boerderij heeft zo te horen een passie voor kippen want ik word elke ochtend gewekt door lichtminnende hanen. Dit terwijl ik toch duidelijk op het bijzonderhedenformulier heb aangegeven lichtmijdend te zijn, evenals vegetariër. Op 50 meter afstand is een spoorwegovergang. In tegenstelling tot het Nederlandse ding (ding ding ding ding ding) lijkt het Belgische ding meer op een enorme eierwekker. De eierwekker in tweeklank met de kippengeluiden maakte ons steeds wakker met de hoop op een zacht gekookt eitje bij het ontbijt. Niets van dat al. De campingwerkelijkheid was een stuk weerbarstiger. Hoe vaak heb ik tegen mezelf geroepen de afgelopen 3 dagen: dit doe ik nooit meer. Maar volgend jaar wel weer.
Op weg naar het festivalterrein. Oh oh oh wat een troep op Pukkelpop. Daar legt men altijd alles even neer. Ik beweeg mij door krakend bekertjesplastic en in-het-gras-gelopen-patatjes, op een bedje van pis en kots. De chemisch toiletten waren met zorg opgekocht uit een zeldzame restpartij van horrorfilm-requisieten. Zodra je de deur van het toilet open deed, was er de confrontatie met je eigen sterfelijkheid. De Dood stond met zijn zeis je op te wachten, uit zijn mond hingen repen toiletpapier besmeurd met diarree en er stroomde pis uit zijn ogenloze schedel. Buiten wachtte de schaamtepolitie, zoals ik steeds in mijn hoofd noemde als ik de rij wachtende mensen zag staan. Drama dus.
Ze Music.
Gelukkig was er muziek. En bier. Champagne en mojito's. Gelukkig was ik op pad met iemand met een goed gevoel voor humor, zodat we ons konden wapenen tegen alles waar we niet op waren voorzien. Twee tuttebellen op één campingkussen, daar slaapt het cynisme tussen. Maar ook het positivisme. Hoe vaak zagen wij niet het geluk in het menselijke? Hoe de zon de urinestraal van een man deed glinsteren die bijna over onze tent stond te pissen. Geïnspireerd door de doldwaze recensies uit het Pukkelpop programmaboekje, volgt hier een korte recensierubriek met de maximum lengte van een tweed.
Gojira
Niet eerder hebben we met panfluiten en synthetische violen zo'n diepe meditatieve toestand bereikt.
Mark Lanegan
Des te naakter, des te indringender. Een steengoed optreden.
Goldfrapp
Stomdronken gedanst. Wat ziet die Blondie er nog goed uit.
White lies
Knappe mannen met laffe leugens. Zwart of wit. Wij trappen er niet meer in.
Placebo
Na Bryan Molko met sexy bril op groot scherm, is zijn advies meer te masturberen moeilijk in de wind te slaan. Een staande ovulatie.
Band of horses
Versterkte gitaren, slappe muziek. Een stevig robbertje bridgen met zanger-snorremans. Dat zouden we éénig hebben gevonden. Huuhuuhuuhuuhuu!!
Laura Marling
Halverwege werden we wakker in een droom.
Four tet
Een overtuigend bewijs dat ADHD omgevingsbepaald is.
Wallo's bird
Wacht maar, 17-jarige. Over 10 jaar sta je er net zo verbitterd bij.
Kate Nash
Alsof ze de telefoon ophangt met haar oma neemt ze afscheid van het publiek. "This is the end of the set, so... Bye" Dag Kate. Nevah-evah come back.
OK, Go!
Is het de champagne op de nuchtere maag? Of het aanstekelijk enthousiasme van deze band waardoor wij Dag 3 tegemoet treden met een ferm: "Ok, go!"
Marina & the diamonds
Ruwe diamanten, schitterend op elk vlak. Blij dat ik dit gesmeerde team heb ontdekt.
The Low Anthem
Als herfstblaadjes dwarrelen wij op de grond van de Marquee-tent. Njom njom, lekker slapen.
Radical slave
Slaat kant noch vis. Een krummelei met crème brûlée-potentie als gevolg van neurotisch hersengeroer.
Limp bizkit
Is dat een band, lim biskit? De roadyband klonk al niet erg overtuigend. Deze koekjes hebben wij afgeslagen.
Au revoir, Simone.
Dag Simone. Verveel ons niet langer. Wil je?
Ze camping
Ik word wakker in mijn eigen tent (Goddank) op de tweede dag des Pukkelpops. Ik grijp naar mijn notitieboekje zodra mijn ogen open willen staan. Starend naar de laatste bladzijde blijk ik gisternacht in het donker over een oude tekst geschreven te hebben. Was ik dronken? Ik kan het me niet meer herinneren. Ja dus. Mijn tent is opgezet tussen het buitenhek en een looppad. Het gras is hier net breed genoeg voor één tent, ik heb dus alleen zijburen. Een zeer aangename bijkomstigheid, dacht ik. Maar de rust bleek hier nogal tegen te vallen. Aan de andere kant van het hek scheuren Pukkelpopkarretjes van het personeel voorbij en de plaatselijke boerderij heeft zo te horen een passie voor kippen want ik word elke ochtend gewekt door lichtminnende hanen. Dit terwijl ik toch duidelijk op het bijzonderhedenformulier heb aangegeven lichtmijdend te zijn, evenals vegetariër. Op 50 meter afstand is een spoorwegovergang. In tegenstelling tot het Nederlandse ding (ding ding ding ding ding) lijkt het Belgische ding meer op een enorme eierwekker. De eierwekker in tweeklank met de kippengeluiden maakte ons steeds wakker met de hoop op een zacht gekookt eitje bij het ontbijt. Niets van dat al. De campingwerkelijkheid was een stuk weerbarstiger. Hoe vaak heb ik tegen mezelf geroepen de afgelopen 3 dagen: dit doe ik nooit meer. Maar volgend jaar wel weer.
Op weg naar het festivalterrein. Oh oh oh wat een troep op Pukkelpop. Daar legt men altijd alles even neer. Ik beweeg mij door krakend bekertjesplastic en in-het-gras-gelopen-patatjes, op een bedje van pis en kots. De chemisch toiletten waren met zorg opgekocht uit een zeldzame restpartij van horrorfilm-requisieten. Zodra je de deur van het toilet open deed, was er de confrontatie met je eigen sterfelijkheid. De Dood stond met zijn zeis je op te wachten, uit zijn mond hingen repen toiletpapier besmeurd met diarree en er stroomde pis uit zijn ogenloze schedel. Buiten wachtte de schaamtepolitie, zoals ik steeds in mijn hoofd noemde als ik de rij wachtende mensen zag staan. Drama dus.
Ze Music.
Gelukkig was er muziek. En bier. Champagne en mojito's. Gelukkig was ik op pad met iemand met een goed gevoel voor humor, zodat we ons konden wapenen tegen alles waar we niet op waren voorzien. Twee tuttebellen op één campingkussen, daar slaapt het cynisme tussen. Maar ook het positivisme. Hoe vaak zagen wij niet het geluk in het menselijke? Hoe de zon de urinestraal van een man deed glinsteren die bijna over onze tent stond te pissen. Geïnspireerd door de doldwaze recensies uit het Pukkelpop programmaboekje, volgt hier een korte recensierubriek met de maximum lengte van een tweed.
Gojira
Niet eerder hebben we met panfluiten en synthetische violen zo'n diepe meditatieve toestand bereikt.
Mark Lanegan
Des te naakter, des te indringender. Een steengoed optreden.
Goldfrapp
Stomdronken gedanst. Wat ziet die Blondie er nog goed uit.
White lies
Knappe mannen met laffe leugens. Zwart of wit. Wij trappen er niet meer in.
Placebo
Na Bryan Molko met sexy bril op groot scherm, is zijn advies meer te masturberen moeilijk in de wind te slaan. Een staande ovulatie.
Band of horses
Versterkte gitaren, slappe muziek. Een stevig robbertje bridgen met zanger-snorremans. Dat zouden we éénig hebben gevonden. Huuhuuhuuhuuhuu!!
Laura Marling
Halverwege werden we wakker in een droom.
Four tet
Een overtuigend bewijs dat ADHD omgevingsbepaald is.
Wallo's bird
Wacht maar, 17-jarige. Over 10 jaar sta je er net zo verbitterd bij.
Kate Nash
Alsof ze de telefoon ophangt met haar oma neemt ze afscheid van het publiek. "This is the end of the set, so... Bye" Dag Kate. Nevah-evah come back.
OK, Go!
Is het de champagne op de nuchtere maag? Of het aanstekelijk enthousiasme van deze band waardoor wij Dag 3 tegemoet treden met een ferm: "Ok, go!"
Marina & the diamonds
Ruwe diamanten, schitterend op elk vlak. Blij dat ik dit gesmeerde team heb ontdekt.
The Low Anthem
Als herfstblaadjes dwarrelen wij op de grond van de Marquee-tent. Njom njom, lekker slapen.
Radical slave
Slaat kant noch vis. Een krummelei met crème brûlée-potentie als gevolg van neurotisch hersengeroer.
Limp bizkit
Is dat een band, lim biskit? De roadyband klonk al niet erg overtuigend. Deze koekjes hebben wij afgeslagen.
Au revoir, Simone.
Dag Simone. Verveel ons niet langer. Wil je?
Abonneren op:
Posts (Atom)